خانه / فلسفه، کلام و ادیان / اکنون‌گراییِ اولویتی، رویکردی نو در هستی‌شناسی زمان

اکنون‌گراییِ اولویتی، رویکردی نو در هستی‌شناسی زمان

                                           ارائه: دکتر حجت ایمانی‌کیا

چکیده:

استاد اشتیاق به بحث‌های روز فلسفی در متافیزیک تحلیلی معاصر مانند اکنون‌گرایی را برای طلاب دینی قابل تحسین می‌شمرد و وارد بحث می‌شود. او می‌گوید در متافیزیک زمان، سه کلان‌نظریه وجود دارد که هر کدام در ذیل‌شان ریزتقسیم‌بندی‌هایی دارند. اولین نظریه اکنون‌گرایی، دومین نظریه ابدی‌گرایی و سومین نظریه بلوک فزاینده است. معمولاً اینها رقیب هم محسوب می‌شوند.

ابدی‌گرایان معتقد هستند که زمان و هویات گذشته(past)، حال(present) و آینده(future) همه به‌نحو مساوی وجود دارند و همه واقعی هستند. او در خلال بحث توضیح می‌دهد که این نظریه کجاها کاربرد دارد و کسانی که در متافیزیک کار می‌کنند، به این خیلی پایبند هستند.

اکنون‌گرایی هم معتقد هست که تنها زمان و هویات حال، وجود دارند و بلوک فزاینده می‌گوید که زمان و هویات گذشته و حال موجودند، ولی آینده وجود ندارد.

به نظر استاد، دو مفهومی که تحت گراندینگ توضیح داده می‌شوند، فاندامنتال(بنیادین) و درایویتو (مشتق) است. او پس از توضیح اینها می‌پرسد آیا واقعاً ما گراندینگ در زمانی داریم یا نداریم؟ می‌گویند در مفهوم گراندینگ چون تعریفِ «در زمانی» اخذ نشده، یعنی نمی‌گویند که گراندینگ فقط مخصوص اشیاء و ماتریال است، پس می‌توان مفهوم گراندینگ را به زمان تعمیم داد. لذا اگر بشود تعمیم داد، می‌توان گفت گراندینگ درزمانی داریم.

دریافت متن کامل نشست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *