وب سایت نشریه جستار انعکاس آثار علمی فرهنگی دانش پژوهان،اعضای حلقه های علمی تبلیغی، دانش آموختگان اداره کل آموزش و فضلای حوزه
رشد چشمگیر نشریات علمی پس از انقلاب، به ویژه در دهه اخیر، آشکارا جلوه‌گری می‌کند. با تمام فوایدی که ارمغانِ این تحولِ زیباست، جای تأسف است که آمیختن نامبارک و جابجایی شوم “وسیله” با “هدف” جلوه‌های کارآمدیِ این رسانه فرهنگ‌ساز را هرچه بیشتر کاسته است.
در حوزه علوم اسلامی، نویسندگان مقالات چنان در تاروپود مباحث علمی ـ تخصصی فرو رفته‌اند که نه تنها به دامنه قله هدف نرسیده‌اند که هر روز به فاصله خود با آن نیز افزوده‌اند. گویا چرایی تحقیق و پژوهش در غبار فراموشی مدفون شده، جایگاه دین به عنوان ابزار شناسایی استعدادها و توانایی‌های انسان و راهنمایی او به سوی شکوفایی قوای درونی‌اش، از ذهن‌ها رخت بربسته است. مگر نه این‌که هدف نهایی پژوهش‌های دینی باید جستجوی روش‌هایی کارآمد برای واکاوی راز و رمزهای نهفته در انسان ـ این موجود پیچیده و شگرف ـ باشد؟ حتی با نگاهی اجمالی فرسنگ‌ها فاصله تا رسیدن به این هدف نهایی قابل مشاهده است. چگونه است که پژوهشگران در مقالات علوم اسلامی نه پی‌جویِ درمان دردها و رفع آشفتگی‌های انسان و نه جویای ارائه اسباب آرامش و کسب لذات پسندیده و کامیابی انسان‌اند؟
آنچه هنگام تورق پژوهش‌های امروز در مردمک چشم جای می‌گیرد، موضوعات خشک و ناکارآمدی است که فارغ از هرگونه درمان‌گری، افزایش امراض و بیماری‌ها را درپی دارد. و این راه که آخر به وصال ترکستان می‌رسد، یادآور آن مسافری است که غافل از فرصت کم و مسافت زیاد، پل را به جای وسیله‌ای برای گذشتن، آنچنان مشتاقانه می‌کاوید گویا آمده است تا تنها همین را دریابد و ناآگاهانه نه فرصتی باقی دارد و نه می‌تواند دل از پل برکَنَد تا به آن سوی ـ هدف ـ برسد! اکنون وقت آن است تا غبار ناآگاهی و غفلت از دیدگان بشوییم و از چهره اهداف زنگار برگیریم ـ با نور نگاه کنیم نه این که به نور خیره شویم ـ و تحقیقات و پژوهش‌های اسلامی را وسیله کنیم تا پاسخ‌هایی واقعی برای نیازهای بیرونی و درونی انسان بیابیم!
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
