استاد: دکتر ابراهیم فیاض
چکیده:
ارتباطات دانشی ذاتاً روبهجلو است و همچنانکه قرآن و دین تأکید دارد که روبهجلو بروید، ما هم نباید از این فرآوردههای مدرنیته بترسیم. باید آنها را به خدمت بگیریم. دین یک عنصر جهان پدیداری هست، و جهانبینی دارد و جهانبینی نظام معنایی را شکل میدهد. فقها و حکما به این نظام معنایی میتوانند کمک کنند.
استاد برآن است که واکنش فقها به فراوردههای ارتباطاتی مدرنیته در ابتدای امر، همیشه فتوای حرمت تکنولوژی ارتباطی بوده است!
او به داستان غمانگیز مذهب پسگرا و و علم ارتباطات روبهجلو اشاره میکند و میپرسد اینکه بگویند حرام است، مگر مسئله تمام میشود؟ فقها باید برای این ماهیت مذهب روبه گذشته و علم رو به آینده فکری بکنند.
به گمان استاد، ارتباطات که دانشی روبهجلو هست، دین هم روبهجلو است و مفاد قرآن هم تماماً ضدّ سنتگرای غیرعقلانی است. او میگوید بشتابیم در نشاندهی راه دین در زندگی.
استاد به سه غریزه اشاره میکند: گرسنگی (مشترک حیوانات و گیاهان)؛ غریزه جنسی (فقط حیوانات و انسان) و غریزه ارتباط (مختص انسان) و میگوید ما تاکنون نتوانستهایم ازنظر فقهی با ارتباطات برخورد کنیم که یک واقعیت بسیار مسلمی هست و ما در جامعه دچار ارتداد هستیم. این ارتداد تازه شروع شده است و تنها راه نجات این است که دوباره ما مطالبه همهجانبهای از دین را شروع کنیم و به اصل امربهمعروف و نهیازمنکر باید نگاهی نو بیندازیم؛ چراکه خود عُرفِ جامعه با اصل فطرت، این معروفهای الهی را نشر و کنترل خواهد کرد.
متن کامل نشست دریافت متن کامل نشست – فرآوری و ارجاع دهی شده