سخنرانان:
حجج اسلام: دکتر محمدتقی دیاری و دکتر سید رضا مؤدب و دکتر مجید معارف
اشاره:
در این نشست به برخی از دیدگاهها دربارۀ اعتبار روایات در تفسیر آیاتُالأحکام اشاره و کارکرد روایات در تفسیر آیات فقهی با بیان مثال و مصادیقی چون آیۀ وضو و حدّ زنا، تبیین شده است. علامه طباطبایی، اخبار آحاد را فقط در حوزه فقه و آیاتالاحکام معتبر میداند و در حوزه غیر فقه معتقد به روش «قرآن به قرآن» است؛ برخلاف آیتالله خویی و آیتالله معرفت که معتقد بودند ملاک حجیت خبر واحد در هر دو جا یکی است. علامه طباطبایی۱ و امامخمینی۱ اعتبار و حجیت احادیث را در طول قرآن میدانند نه در عرض قرآن. همچنین بنابر نظر علامه، نقش ائمه و روایات در تفسیر با تقسیم روایات به دو گروه تعلیمی و تبیینی بیان میشود: روایات تعلیمی به ما در فهم بهتر آیه کمک میکند نه اینکه بدون روایات قرآن قابل فهم نباشد و روایات تبیینی در مواردی است که بدون روایت، آیه روشن نمیشود. در دیدگاه امامخمینی۱، روایات تفسیربهرأی مربوط به مثل آیات فقهی و تعبدیات است و در دیدگاه علامه این روایات، نهی از طریق نادرست (مراجعه به غیر قرآن) در تفسیر است.
کلیدواژگان: روایات تفسیری، اعتبار روایات تفسیری، حجیت روایات تفسیری، کارکرد روایات تفسیری، روایات فقهی.
سرفصل مطالب:
نسبتسنجی آیات و دانش تفسیر
علامه طباطبایی و تفسیر روایی
اعتبار روایات در تفسیر آیات فقهی
کارکرد روایات تفسیری در آیۀ وضو
آیۀ «لتبیِّن للناس ما نزِّل الیهم» و اثبات حجیت سنت و نه حدیث پیامبر۶
اعتبار و حجیت احادیث معصومین در عرض قرآنکریم یا در طول آن؟
حجیت روایات اهلبیت:
نقش تعلیمی و تبیینیِ ائمه:
عدول علامه طباطبایی از اصل تفسیر قرآن به قرآن در آیاتُالأحکام
فرق تعلیم و تبیین
تعبدیات، حوزۀ روایات تفسیربهرأی
دیدگاه علامه طباطبایی در تفسیربهرأی
آسیبزدایی روایات تفسیری در المیزان
فرق تفسیر و تدبر در قرآن
نقش روایات در تدبّر
رابطۀ تخصیص و تبیین
تفسیر المیزان و الهامگیری علامه از روایات
اطلاق آیه الزانیه والزانی
آشنایی با سخنرانان
دریافت متن کامل نشست