درآمد

این متن حاصل اولین نشست از دومین سلسله نشست­های دوهفتگی فلسفی-کلامی است که در دفتر تبلیغات اسلامی مشهد به همت گروه فلسفه و کلام اسلامی مرکز تخصصی آخوند اسلامی در    ۱۳۹۶ برگزار شده است.

 

چکیده

یکی از نظریات پرقدمت در فلسفه نظریه «ماده و صورت گرایی» است که سابقه آن به ارسطو می‌رسد. این نظریه در میان فیلسوفان مسلمان طرفداران زیادی پیدا کرد. طرفداران این نظریه که از جمله آن‌ها ابن‌سینا و ملاصدرا هستند، براساس دو برهان «قوه و فعل» و «فصل و وصل» جسم را مرکب از دو جوهر به نام «ماده» و «صورت» می‌دانند. در این دیدگاه ماده منشأ تغییرات اجسام و صورت منشأ فعلیت و آثار آن‌ها است. این نظریه که در مسائل مختلف فلسفه تأثیرگذار است مخالفانی نیز دارد. عمده سخن مخالفان این است که این ادله توانایی اثبات «هیولا» یا همان «ماده اولی» را ندارند و دلیل دیگری نیز برای اثبات این ادعا وجود ندارد. در این نوشتار سعی شده بعد از تقریر و صورت‌بندی این دو برهان نشان داده شود که از طریق این ادله نمی‌توان مرکب بودن جسم از دو جزء جوهری را نتیجه گرفت، نهایتا می‌توان دو حیثیت و دو جهت تحلیلی برای جسم درنظر گرفت.

دریافت متن نشست