وب سایت نشریه جستار انعکاس آثار علمی فرهنگی دانش پژوهان،اعضای حلقه های علمی تبلیغی، دانش آموختگان اداره کل آموزش و فضلای حوزه
ارائه دهنده: حجتالاسلام والمسلمین شیخ علی رضاییتهرانی
چکیده:
امامخمینی(ره) فیلسوفی الهی، عارفی ربانی، فقیهی اصولی و مرجع تقلید مردم و درعینحال رهبر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی در ایران بود. امام بهخاطر استعداد، شایستگیها و موهبتهای بیکران الهی به فراگیری بسیاری از معارف و علوم اسلامی پرداخت و در آنها تخصص ویژه و مهارت کامل پیدا کرد. او ضمن تحصیل دروس فقهی متعارف، به آموختن و مطالعۀ متون عرفانی، کلامی، سیاسی، ادبی، نجومی و هیئت جدید و قدیم پرداخت و با مبانی فلسفۀ غرب آشنا و به مباحث فلسفۀ اسلامی تسلط کامل داشت. اندیشه و سیرۀ سیاسی امام، مبتنی بر اصول مستحکمی نظیر جهانبینیِ توحیدی، وحی الهی، سنت و سیره معصومین:، پیوند دین و سیاست، اجتهاد، عقلانیت دینی، توجه به مقتضیات زمان و مکان و لزوم تأمین مصالح جامعه اسلامی و سایر مؤلفههای فقه غنی اسلامی است. عامل اصلی پیوند ابعاد مختلف شخصیتی و فکری حضرت امام خمینی۱ با تمام ژرفا و گستردگیشان که درعینحال آنها را به شکل کلیتی یکپارچه و واحد درمیآورد، «فلسفه و تفکر فلسفی» است.
در این گفتار، استاد رضایی نقش فلسفه در منظومۀ فکری امام خمینی(ره) را بررسی کرده است. وی در ابتدا معنای فلسفه، منظومه فکری و رفتاری و رابطۀ امام با فلسفه و جایگاه ایشان در فلسفه اسلامی را تبیین میکند و در ادامه، تأثیر فلسفه بر ساحات مختلف عملی و نظری زندگی ایشان را تحلیل مینماید. او در پایان به مصادیقی مختصر از این اثرگذاری اشاره دارد.
واژگان کلیدی: امام خمینی، منظومۀ فکری رفتاری امام خمینی، فلسفۀ اسلامی، عرفان اسلامی.
