وب سایت نشریه جستار انعکاس آثار علمی فرهنگی دانش پژوهان،اعضای حلقه های علمی تبلیغی، دانش آموختگان اداره کل آموزش و فضلای حوزه
استاد: آیت‌الله محمد واعظ‌زادۀ‌خراسانی
اشاره:
اندیشه‌های علمی فقها معمولاً از روش‌ها و متدی استخراج می‌شود که به‌صورت منسجم و در قالب یک مدل کلی بر روند اجتهادی مجتهد، حاکم بوده است. این مدل کلی را می‌توان «مکتب فقهی» دانست که درحقیقت، بیان‌گر رویۀ اجتهادی فقیه است. هرکدام از مکاتب فقهی ویژگی‌هایی داشتند که گاه سبب توسعۀ دانش یا روشی در فقه می‌شدند. مکتب نجف، سامراء، اصفهان، اخباری‌گری و مشهد، ازجمله مشهورترین مکاتب فقهی بوده‌اند که گاه در دوره‌هایی، سرآمد روزگار خویش بوده و بر حوزه‌های شیعه، دست‌کم در یک محدوده شهری حاکم شده‌اند. البته در داخل یک مکتب نیز ممکن است افرادی شیوۀ اجتهادی منحصربه‌فردی داشته باشند که بدین سبب مکتبی به نام ایشان پایه‌گذاری شده‌باشد. در این نشست، آیت‌الله واعظ‌زاده به بررسی مکاتب فقهی در دوره‌های تاریخی حوزه‌های علمیه پرداخته است و در ضمن آن، با تأکید بر ضرورت پژوهش‌های جمعی طلاب جوان، به تأثیر «فقه مقارن» در پویایی فقه و فهم بهتر روایات معصومین: نیز اشاره کرده است.
کلیدواژگان: مکتب فقهی، مکتب نجف، مکتب سامراء، مکتب اصفهان، مکتب اخباری‌گری، فقه مقارن، فقه شیعه و اهل‌سنت، مکتب آیت‌الله بروجردی.
سرفصل مطالب:
مروری اجمالی بر مکاتب فقهی
۱٫مکتب نجف
۲٫مکتب سامراء
۳٫مکتب قم
۴٫مکتب اخباریان
۵٫مکتب اصفهان
فلسفۀ فقه و فراموشی عرفیات
ارتباط فقه شیعه و فقه اهل‌سنت از منظر مکتب بروجردی
فقه مقارن؛ پیشینه و اهداف
