وب سایت نشریه جستار انعکاس آثار علمی فرهنگی دانش پژوهان،اعضای حلقه های علمی تبلیغی، دانش آموختگان اداره کل آموزش و فضلای حوزه
نویسنده: راضیه علی اکبری
دکترای مذاهب کلامی دانشگاه ادیان و مذاهب قم
چکیده
تقریب مذاهب اسلامی، آرمانی دینی و بایسته ای عقلانی و مورد تأکید قرآن کریم و سنت نبی اکرم–صلی الله علیه وآله- است. آموزه های اسلامی علاوه بر طرح گفتمان اعتقادی – فقهی، با دستورهای اخلاقی فراوان، مسلمانان را از تفرقه بازداشته است. تقریب مذاهب اسلامی، توصیه ای اخلاقی و راهکاری اجتماعی است که در بستر مجموعه‌ای از تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شکل می‌گیرد. اگر اختلاف نظرهای کلامی و فقهیِ موجود بین پیروان مذاهب، با رعایت اخلاق پیش برود، سبب پویایی جوامع اسلامی خواهد شد. بنابراین می توان گفت یکی از مهمترین موانع تقریب، نادیده گرفتن مسائل اخلاقی از جمله «احترام به مقدسات مذاهب» است. به جهت اهمیت این مسئله، مقاله حاضر با روش تحلیلی – توصیفی و با هدف گسترش فرهنگ تقریب از طریق رفع موانع، به بررسی امر غیر اخلاقی اهانت به مقدسات فریقین، با در نظر گرفتن آرای شیعه و اهل سنت می پردازد. حقیقت این است که هیچ کدام از مذاهب اسلامی اهانت به مقدسات را بر نمی تابند؛ اما برخی پیروان تندروی مذاهب با انجام رفتارهای افراطی، آتش تفرقه را میان مسلمانان روشن می کنند. در حالی که پیروان مذاهب به رغم تفاوت در نگرشهای فقهی – کلامی، میتوانند با به کارگیری معیارهای اخلاقی مشترک، که رسول گرامی اسلام –صلی الله علیه وآله- به ارمغان آورده و برای تکمیل آن مبعوث گشته است، به تقریب دست یابند.
واژگان کلیدی: اهانت به مقدسات، شیعه، اهل سنت، سب و لعن، تشیع انگلیسی.
متن کامل مقاله
