ارائه: دکتر امیر جلیلیقاضیزاده
ناقد: دکتر حجت ایمانیکیا
اشاره:
استاد پس از مفهومشناسی بحث، یعنی صادقسازی و گراندینگ، به رابطۀ ایندو میپردازد و میگوید رابطۀ صادقسازی، رابطۀ گراندینگ است؛ یعنی گزارههای صادق بر روی صادقسازها گراند و مبتنی میشوند و یک ربط وجودی به صادقسازها دارند ولی غیر علّی؛ و چون گزارههای صادق عناصر بنیادین جهان طبیعت نیستند، صادقسازها هستند که بنیادین هستند. گزارههای صادق درواقع دارند بر صادقسازها سوار میشوند.
بنابر دیدگاه استاد، گزارههای امکانی نیازمند صادق هستند و لذا میگوید در این جلسه، کاری به گزارههای تحلیلی و ضروری نداریم. این دیدگاه حداکثرگرا است.
اما اگر بگوییم هر صدقی یا دستۀ مهمی از صدقها که شامل صدقهای امکان میباشند، صادقساز میخواهند، یکسری مسایلی برای ما ایجاد میشود، ازجمله گزارههای صادق سالبه که بحث ما ناظر به همین قسمت است.
استاد مثال میزند که شهوداً به نظر میرسد که وقتی میگوییم «روی این میز خودکاری نیست»، چیزی این گزاره را صادق نمیکند بلکه «عدم وجود خودکار است» که این گزاره را صادق میکند که لازم است برای گزارۀ صادق سالبه فکری کرد؛ چون صادقساز سر راستی ندارد و بحث ناظر به همین است. البته راهحلهایی برای این مسئله بیان شده است: راهحلهایی چون توسل به واقعیتهای منفی؛ راهحل مبتنی بر طرد و راهحل مبتنی بر تمامیت امور باقی.