استاد: حجت الاسلام والمسلمین شیخ علی رضاییتهرانی
چکیده:
عظمت بیبدیل اندیشۀ صدرایی و نظام نوین فلسفی برساختۀ او سبب شده تا بسیاری بر این اعتقاد باشند که فلسفۀ اسلامی پس از صدرا دچار رکود و بنبستی بزرگ شده است. این امر، تا جایی است که این گروه معتقدند بیشتر بزرگان و حکمای فلسفۀ اسلامی پساز صدرا درنهایت شارح و مفسر اندیشههای او بوده و فاقد نوآوری و ابتکار فلسفی میباشند. استاد رضاییتهرانی با ردّ این اتهام و با اعتقاد راسخ به وجود نوآوریهای فراوان فلسفی پس از صدرالمتألهین و حتی امکان ایجاد نظام فلسفی نوین، در سه بخش به تبیین و تحلیل این بحث میپردازد. ایشان در بخش نخست به چیستی و چگونگی نوآوریهای فلسفی پس از صدرا پرداخته و روند بررسی نوآوریهای فلسفی را در شش مرحله محقّق میداند. او در بخش دوم، اقسام نوآوریهای فلسفی پس از صدرا را به شکلی تفصیلی در هفت لایه و با ارائه مثالهایی مجزا برای هرلایه مورد بحث و بررسی قرار میدهد و درنهایت در بخش سوم، مصادیقی از نوآوریهای بزرگان اندیشه فلسفی پس از صدرا؛ ازجمله: آقاعلی حکیم، علامه طباطبایی، آیتالله جوادیآملی و استاد فیاضی ارایه میدهد.
واژگان کلیدی: فلسفۀ صدرایی؛ نوآوری فلسفی؛ اصالت وجود؛ آقاعلی حکیم؛ علامه طباطبایی